عباس که بود در سرش شوق گذشت

دیدند چگونه دارد او ذوق گذشت

جان در ره آب داد و یک جرعه نخورد

این است گذشتی که بود فوق گذشت

((((((((((()))))))))))

در شب گل آفتاب کشتن سخت است

آیات خدا به خون نوشتن سخت است

تاریخ زجان گذشته دیده است زیاد

لب تشنه ز آب در گذشتن سخت است

(((((((((())))))))))

تا آب روان به کودکانش برسد

نگذاشت که آب بر دهانش برسد

ترسید اگر دیر بجنبد عباس

شاید خللی به امتحانش برسد

(((((((((())))))))))

شاعر:سید رضا مؤید